Şeftalilerimizi bahçeden kendimiz topladık. Şükriye Abla ve ben bir kaç kez tırtıl saldırısına maruz kalsak da (kaşındırıcı bir şey:)) çok keyifli bir gündü.
Şeftalilerde hiç ilaç kullanılmadığından hemen orada sularını üzerimize akıta akıta yemek de mümkün oldu. Meyvelerin, sebzelerin sularının kollarımızdan süzüldüğü bu kısım, belki de bana çocukluğumu hatırlattığı için, en sevdiğim kısımlarından biri yaptığım işin.
Mishka'ya döndük. Şeftalilerimizi bol suda bir güzel yıkadıktan sonra doğradık. Doğrama kısmı meditasyon yapmak gibi,kafa boşaltmak için birebir:)
Sonra ne mi yaptık, doğranmış şeftalileri şekere yatırıp, tepsilerin üzerine ince tülbentler serip güneşte beklettik.
Aroması çok yoğun, daha lezzetli bir reçel elde ettik. Önümüzdeki yaz, bu yolla başka meyvelerle de reçel yapmayı deneyeceğiz.
